بیماری‌های غیرواگیر (NCDs) عامل اصلی مرگ و میر، ناخوشی و ناتوانی در سراسر جهان هستند. این بیماری‌ها بار سنگین بهداشتی و اقتصادی- اجتماعی را برای همه کشورها و به ویژه فقیرترین اقشار جمعیت جهان که دسترسی زیادی به خدمات بهداشتی با کیفیت ندارند، تحمیل می‌کنند. درواقع آن‌ها تهدید بزرگی برای سلامت عمومی و امنیت اقتصادی هستند.

خوشبختانه بیماری‌های غیرواگیر با اجرای موثر در مقیاس وسیع تعهدات سیاسی سطح بالا که در سال‌های 2011، 2014، 2015 و 2018 برای پیشگیری و کنترل این بیماری‌ها انجام شده است، قابل پیشگیری است.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سال 2016 “چارچوب خدمات بهداشتی یکپارچه و مردم محور” بر اهمیت سازماندهی مراقبت‌های بهداشتی اولیه (PHC) بر اساس نیازهای جامع مردم به جای محوریت منحصر به فرد بیماری‌های خاص، تأکید کرد. در واقع هنگامی که اقدامات پیشگیرانه در سطح جمعیت ترکیب شود، PHC مردم محور می‌تواند در مقابله با بیماری‌های غیرواگیر هم در سطح جمعیت و هم در سطح فردی بسیار موثر باشد.

این ارزیابی مربوط به چارچوب ابتکاری اندازه‌گیری و بهبود مراقبت‌های بهداشتی اولیه (PHCMI) و سایر بررسی‌ها و ارزیابی‌های مختلف مربوط به بیماری‌های غیرواگیر در ایران است.